Oskar Dawicki
Jest z wykształcenia malarzem, ale już w trakcie studiów zainteresował się sztuką performensu, której pozostał wierny przez kolejne lata, by po roku 2000 rozszerzyć pole swego działania o prace wideo, fotografie, dokumentacje, a w końcu również obiekty i instalacje. W swojej sztuce łączy romantyczno-tragiczny komponent, silnie nasycony rozterkami egzystencjalnymi, z poetyką i krytycznym wymiarem sztuki konceptualnej. Autorefleksja nad statusem współczesnego artysty przeplata się z refleksją nad eterycznością i słabością własnej tożsamości. Zażenowanie, dyskomfort, nieporozumienie, komplikacja to pojęcia, na których wspiera się wyobraźnia artysty. Bezproduktywność sztuki uznaje Dawicki za jej najbardziej obiecujący wymiar.
Prace i performensy Dawickiego prezentowane były w wielu galeriach oraz instytucjach w Europie i Stanach Zjednoczonych, między innymi w Tate Modern w Londynie, Museum Abteiberg w Mönchengladbach, Folkwang Museum w Essen, Hayward Gallery w Londynie, Kunsthalle w Wiedniu, Kunstwerke w Berlinie, Witte de With w Rotterdamie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowym i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
W 2010 roku opublikowana została powieść o życiu artysty (Łukasz Gorczyca, Łukasz Ronduda, W połowie puste), a w 2015 roku premierę miał film fabularny inspirowany twórczością Dawickiego, z nim samym w roli głównej (Performer, reż. Łukasz Ronduda, Maciej Sobieszczański).
fot. Robert Przybylski