Nad czym panują krytycy

Upadek mediów zaczął się w chwili, kiedy informacja stała się rozrywką. Media zmieniły się w przedsiębiorstwa, mniejszy lub większy biznes. Sieć przejęła ster, wchodząc gładko w dziurę po redakcjach kulturalnych. I zrobiła to w swoim stylu, promując polaryzację opinii, niezapośredniczone emocje, ekspansję i determinację. A może inaczej, zupełnie inaczej: media po prostu się zmieniły. Stare szkodliwe hierarchie uległy rozmontowaniu, a żałoba po nich to tylko utyskiwanie stetryczałych malkontentów, którym pali się grunt. I teraz wreszcie można mówić prawdę. I teraz wreszcie nie trzeba przebijać się przez barierę druku, weryfikacji, zaufania. To jak jest? Jak w tych nowych warunkach czuje się krytyka literacka? Tęskni za czasami świetności i umiera w kąciku, jak brzydka siostra rozrywki, sierotka, której nikt nie zaprosił na bal? A może po prostu czyta w salonie, patrzy spokojnie i czeka na powrót niuansu. Na swój triumfalny powrót: na dłuższe życie książki, kolumny w tygodnikach? A może ciągle tu jest, przeżywa renesans tu i tam, w nowych pismach, w ważnych miejscach w sieci. Może wciąż się opiera marketingom i patrzy tam, gdzie chce, autonomiczna, niepodległa i nadal nad czymś panuje? Zapraszam państwa na panel, podczas którego porozmawiam z Zofią Król, Anną Marchewką, Przemysławem Czaplińskim, Romanem Kurkiewiczem właśnie o tym.
Agnieszka Wolny-Hamkało