Thomas Bernhard „Claus kupuje sobie spodnie…”

reż. Martyna Majewska, dramaturgia Agnieszka Wolny-Hamkało, przekład Sława Lisiecka, występują Ewelina Żak, Tomasz Wysocki oraz studenci „Słabego roku”: Marta Franciszkiewicz, Kaja Janiszewska, Maciej Kaczor, Zuzanna Kotara, Matylda Matuszak, Joanna Sobocińska, Łukasz Zubrzycki, Samanta Zwolennik

Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Sala Teatru Laboratorium, Przejście Żelaźnicze

Thomas Bernhard – ukochany austriacki pisarz polskich pisarzy (i – miejmy nadzieję – niektórych czytelników) jest dobrze rozpoznany w rodzimym teatrze. Świetne przekłady Sławy Lisieckiej, wydawnicze starania Czytelnika, Czarnego, W.A.B. i OD DO, wreszcie słynne inscenizacje Krystiana Lupy („Wycinka”) sprawiły, że coraz częściej zdarza się nam ostrze ironii obrócić także przeciw naszym własnym mieszczańskim obyczajom. Tak jak to robił Bernhard – najbardziej zjadliwy i jednocześnie dowcipny krytyk intelektualnego środowiska ówczesnego Wiednia. W trzech dramoletkach zebranych pod tytułem „Claus Peymann kupuje sobie spodnie i idzie ze mną na obiad” Bernhard skupia się na środowisku teatralnym i bez litości drze łacha z dyrektora teatru Clausa Peymanna, dramaturga Hermanna Beila oraz z siebie samego. A na planie uniwersalnym – z naszych snobizmów, słabości do dobrych ubrań, zazdrości, złości i infantylizmu. Diagnozy autora „Wymazywania” są boleśnie trafne, dialogi błyskotliwe i naprawdę zabawne. Przy okazji Bernhard dotyka tematu starzenia się, władzy (także hierarchii w teatrze) i wybitnie wygodnych spodni od Zegny.